سندي ديگر بر رسوائي ادعاي دروغين نسلكشي ارامنه

---

معماي كاچازنوني و دروغ بزرگ ارامنه

كاچازنوني

كتابي توسط محقق تورك «محمد پرينچك» به هنگام مطالعه درباره مساله ارمني در كتابخانه لنينگراد پيدا و توسط مترجم تورك « عارف آجال اوغلو» به توركي استانبولي ترجمه شد.چاپ اول كتاب به زبان توركي در سال 2005 و در سال 2006 چاپ پانزدهم آن به ثمر رسيد. چاپ هاي انگليسي، فرانسه و آلماني آن انجام شده و چاپ اسپانيايي و چيني آن در حال انجام است. اين كتاب براي اولين بار در تاريخ خيلي چيزها را درباره ارمنه روشن ساخت و لاف بزرگ آن ها را براي مظلوم نمايي رسوا ساخت.

«هووانس كاچازنوني» نويسنده كتاب فوق، اولين نخست وزير جمهوري ارمنستان از جولاي 1918 تا آگوست 1919 و از بنيانگزاران و رهبران اصلي و مهم ترين شخصيت حزب داشناكسيون ارمني است.

اين كتاب گزارشي بود كه توسط كاچازنوني در سال 1923 به شكل كتاب و به زبان ارمني و تحت نامي كه نويسنده انتخاب كرده بود، يعني «حزب داشناكسيون ديگر قادر به كاري نيست» چاپ شد.كتاب در سال 1927 به زبان روسي در تفليس چاپ شد.

چاپ انگليسي آن در سال 1955 توسط مركز اطلاعاتي ارامنه در نيويورك انجام شد.

كتاب كاچازنوني در ارمنستان ممنوع است و نسخه هاي ترجمه شده آن به زبان هاي ديگر از كتابخانه هاي اروپا توسط داشناك ها جمع آوري شده است. نام كتاب در كاتالوگ كتابخانه ها موجود ولي از خود كتاب در قفسه ها خبري نيست. (آزادي مورد ادعاي اروپاييان همين است)

دولت ارمنستان و دياسپوراي ارامنه دولت عثماني، رهبران حزب اتحاد و ترقي و حكومت آتاتورك را متهم به نسل كشي ارمني ها از 1915 تا 1923 مي كنند در صورتي كه سال هاي فوق سال هاي جنگ رهايي بخش ملي توركيه و دوراني است كه حزب داشناكسيون ابتدا به عنوان آلت دست دولت روسيه تزاري و سپس آلت دست دول غربي (انگليس، فرانسه، امريكا) و تحت امر و هدايت آن ها بر عليه توركيه مي جنگيدند.  اين واقعيت تاريخي در هزاران سند حزب داشناكسيون و دوليت ارمنستان كه در آرشيوهاي ارمنستان و روسيه (پدرخوانده ارمني ها) ، وجود دارد، انعكاس خود را به شكل روشن و صريح يافته است و يكي از همان اسناد همين كتاب مورد بحث است.

كاچازنوني در گزارشي كه به كنگره حزب در آوريل 1923 در بخارست پايتخت روماني ارائه داده است، حقايقي را در رابطه با حزب داشناكسيون كه خود ستون اصلي آن محسوب مي شد، به زبان آورده است كه پرده از رياكاري و تبليغات دروغين دولت ارمنستان، دياسپوراي ارمني و دولت هاي غربي حامي آن بر مي دارد.

كاچازنوني در مقدمه آن مي نويسد: مسايلي كه در اين جا به آن اشاره كرده ام، فقط براي رفقاي حزبي نيست، بلكه از آنجايي كه عميقا اعتقاد دارم اين مسايل است كه هر ارمني بايد به طور جدي درباره اش بيانديشد، خواستم تا اين گزارش چاپ و در دسترس هممه قرار بگيرد.

از جمله مهم ترين مسايلي كه كه كاچازنوني در اتنتاجات خود روي آن تاكيد خاص كرده مي توان به مسايل زير اشاره كرد:

ـ حزب بدون قيد و شرط به روسيه وابسته بود و بعد از سرنگوني تزارها به خدمت امپرياليست هاي غربي يعني انگليس، فرانسه و آمريكا درآمدند. آن ها دچار توهم ارمنستان بزرگ شده بودند و در راه رسيدن به اين هدف با هر دولتي كه مخالف توركيه بود متحد شدهو بر عليه توركيه جنگيدند. ( تورك ها با غريزه دفاع از خود حركت كردند و «قانون تهجير» تورك ها با در نظر گرفتن هدف آن، قانوني مناسب و مطابق هدف بود).

ارمني ها نتوانستند توازن قوايي كه به نفع تورك ها بود درك كنند. آن ها در واقع از قدرت واقعي تورك ها بي خبر بودند و تصور مي كردند كه شكست عثماني در جنگ به معناي پايان كار تورك هاست و آن ها ديگر قادر به دفاع از خود نيستند.

كاچازنوني داشناسيون و دنباله روان آن را يك طرف جنگ و تورك ها را طرف ديگر جنگ ارزيابي مي كند . البته بعد از 1921يك دوران انتقاد از خود توسط روشنفكران ارمني به وجود آمد  و اسناد بعد از سال هاي فوق نظرات كاچازنوني را تاييد مي كند. دراين منابع به روشني بيان مي كنند كه دول غربي آن ها را بر عليه توركيه مود استفاده قرار دادند.

كاچازنوني مي نويسد: ... ما عقل مان را به ديگران سپرده بوديم، به حرفهاي پوچ افراد بي مسئوليت اهميت زيادي داده و تحت تاثير هيپنوتيزم خودمان قادر به درك حقايق نشده و دچار خيال پردازي شديم ... بسياري از ما از سر سادگي فكر مي كرديم كه جنگ جهاني اول بهخاطر ارمني ها در گرفته است. وقتي روس ها حمله مي كردند فكر مي كرديم آن ها براي رهايي ارمني ها آمده اند و وقتي عقب نشيني مي كرده فكر مي كرديم كه آن ها براي كشتار ما توسط تورك ها با آن ها تباني كرده اند. در هر دو حالت ما نتايج، هدف و نيات را قاطي مي كرديم. از سرنوشت نحس شكايت كردن و دلايل فلاكت مان را در خارج از خودمان جستجو كردن يك وضعيت دردناكي است. اين يك ويژگي از روان شناسي ملي مان است و حزب داشناكسيون هم نتوانست از آن رهايي يابد.

بخشي از يك اعلاميه كه ارامنه به نيكلاي دوم فرستادند:

«... ارمني ها نصيحت پدران خود  را دنبال كرده و براي فدا كردن زندگي و هستي خود به خاطر تاج و تخت پرافتخار روسيه بزرگوار برخاستند. مژده جنگ با توركيه تمام خلق ارمني را به وجد آورده است( توجه كنيد هنگام نشر اين اعلاميه، هنوز ارمني ها به قول خودشان كشتار نشده اند.) ... سرباز روسيه پرافتخار بودن و به جاآوردن رسالت تاريخي روسيه در شرق وظيفه ميهني ما است... پرچم روسيه در استانبول و تنگه هاي چاناق قلعه دراهتزار خواهد بود. اراده شما، امپراطور بزرگوار براي خلق هاي تحت اسارت توركيه آزادي خواهد آورد...»

خبر ديگري را بخوانيد:

ارمني ها در شهر آدانا تحت فرماندهي نيروهاي اشغالگر فرانسه ژنرال ديفه، مسلح شده و واحدهاي انتقام تشكيل داده و با اونيفورم هاي فرانسه بر عليه تورك ها جنگيدند.

كاچازنوني مي نويسد:

در بهار 1919 هيات نمايندگي ارمنستان و نمايندگان ارامنه توركيه در كنفرانس صلح پاريس درخواست هاي ارضي خود را به اين شرح به اطلاع متفقين رسانديم: جمهوري جنوبي قفقاز(ارمنستان) بار مرزهاي گسترش يافته آن. بخش هاي شمالي آرداهان، ايالت قارص، بخش جنوبي تفليس، بخش جنوب غرب ايالت يئلي زاوت پل، هفت ايالت توركيه شامل وان، بيتليس، دياربكر( به استثناي جنوب آن)، سيواس(به استثناي غرب آن)، ارزروم، ترابزون، هارپوت، شهرستان هاي ماراش، سيس، جبل بركت، اسكندرون و آدانا.

كاچازنوني ادامه مي دهد: از درياي سياه تادرياي سفيد(مديترانه) از كوه هاي قره باغ تا كويرهاي عربستان يك ارمنستان بزرگ طراحي شده و مطالبه مي شد. اين طلب امپرياليستي چگونه مي توانست تحقق يابد؟ نه حكومت ارمنستان و نه حزب داشناكسيون چنين پروژه احمقانه اي داشتند... اين چيز عجيب و غيرقابل باوري بود. اين طلب را ارمني هاي پاريس به ميان كشيدند و هيات نمايندگي ما هم به اين تمايل كلني هاي تسليم شدند... امريكا قيموميت ارمنستان بزرگ را به عهده نخواهد گرفت و لي ارمنستان بزرگ را حاضرنر تحت قيموميت خود بگيرند... و از آنجايي كه قيموميت آمريكا را طلب مي كرديم، هيات نمايندگي ما علي رغم دستورالعمل داده شده به آن ها درخواست را قبول و پاي آن امضا گذاشت... ما در مسايل مهم و اساسي نتوانستيم اراده مستقل خود را در ميان بگذاريم. نتوانستيم با روش خودمان حركت كنيم و به ديگران اجازه داديم كه ما را دنبال خود بكشند. مطالبات ما به ويژه مغزهاي ناپخته كلني ها را به هيجان آورد، چنانچه براي صاحب دولت شدن كافي است تا مرزهاي آن دولت را روي كاغذ ترسيم كرد... مرزهايي كه توسط ويلسون ( رئيس جمهور آمريكا) طراحي شده بود ما را قانع نكرد. ما انتظار داشتيم كه ويلسون معاهده سور را تمام و كمال عملي كند تا ما بتوانيم صاحب سرزمين هاي بيشتري شويم. در مقابل، تورك ها راه حل ويلسون، شكايات ما و معاهده سور را به رسميت نمي شناختند... بعدا روشن شد كه براي حل بنيادين مساله ارمني در توركيه شيوه اخراج دسته جمعي ارامنه از شرق به جنوب توركيه در تابستان و پاييز قطعي ترين و مناسب ترين شيوه بود... جنگ با ما اجتناب ناپذير بود... ما بايد با زبان صلح با تورك ها سخن مي گفتيم... ما از قدرت واقعي تورك ها اطلاع نداشتيم...ارتش ما خوب تجهيز شده بود ولي نجنگيد. نيروهاي ما مدام عقب نشيني كرده و از مواضع خود فرار كردند. آن ها سلاح هاي خود را زمين انداخته و در دهات پراكنده شدند... تورك هايي كه يش روي مي كردند فقط بر عليه سربازان ما جنگيدند، آن ها جنگ را به ميان غير نظاميان نكشاندند ( بر خلاف ارمني ها كه فقط غير نظامي ها قتل عام كردند) سربازان تورك ديسيپلين خوبي داشتند. بنابراين قتل عامي صورت نگرفت.

گزارش كاچازنوني بزرگترين سند رد دروغ نسل كشي ارامنه است. اين سند نه در ارشيو تورك ها كه در آرشيو ارمنستان و روسيه است. اگر آرشيو خود ارمني ها نيز آن ها را قانع نكند، كدام آرشيو و سند آن ها را قانع خواهد كرد؟

گزارش كاچازنوني به دروغ بزرگ ارامنه كه امروز در خدمت گلوباليزاسيون و در خدمت پروژه امپرياليستي خاورميانه بزرگ كه قصد تغيير مرزهاي سياسي 26 كشور خاورميانه را دارد، خط بطلان مي كشد.